Kaptan Jack Sparrow’a ilham veren Yusuf Reis!

Başta Jack Ward olarak bilinen korsan 17. asrın başlarında en ünlü denizcilerden birisiydi. 1553 yılında İngiltere’de doğan Ward, korsanlığa başlamadan önce balıkçılık yapıyordu. Akdeniz’de İspanyol ve Hollanda gemilerine yaptığı cesur baskılarının yanında renkli kişiliği ve egzotik kuşları ile tanınırdı.

JACK SPARROW’A İLHAM VERDİ

Jack Ward’ın hikayesini bu kadar popüler yapan şey ise Karayip Korsanları’nın sevilen kişiliki Jack Sparrow’a ilham vermesidir. Jack Sparrow’a ilham veren Jack Ward zamanla Müslüman olmuş ve Osmanlı’ya katılmıştır.

1585’ten 1604 yılına kadar Jack Ward’n İngiliz-İspanyol Savaşı sırasında Kraliyet Donanması’nda görev yaptığı biliniyor. Bu vakit içerisinde Avrupa ve Yeni Dünya’da egemen efor olan İspanya ile savaşan Ward, Amerika’daki kolonilerden altın ve gümüşün yanı gizeme Asya’dan mülk ve baharat taşıyan geniş bir gemi filosuna sahipti. Bu gemiler, Kraliçe I. Elizabeth tarafından İspanyol gemilerine saldırma ve yağmalama yetkisi verilen hükümetten izinli korsanlar için cazipti.

İKİLİ OYNAMAYI İYİ ÖĞRENİYORDU

Jack Ward, İspanyol gemilerinde saldırmak ve zenginleşmek için yeteneklerini kullanan bir korsandı. O dönem İngiltere’nin müttefiki olan ancak İspanya ile ticaret içerisinde olan Hollanda gemilerine hamle yapılıyordu. Bu vaziyet onu hem bağımsız bir korsan hem de hain olarak gören İspanyol ve Hollandalı yetkililerin gözünden kaçmadı.

1603 yılında Kral I. James İngiltere ve İskoçya tahtına çıktı. İspanya ile savaşı sona erdirmek ve Avrupa’da barışını yeniden sağlamak istiyordu. Hükümet izinli korsanların tümünü, İspanyol gemilerine saldırılarını durdurmalarını ve İngiltere’ye dönmelerini emretti. Ayrıca silahlarını ve gemilerini teslim ederlerse kabahatleri hafifleyecekti. Yani bir anda kabahatli ilan edildiler.

BAĞIMSIZ BİR KORSAN OLDU

Birçok korsan bu kazançlı işi bırakmayı reddetti ve bağımsız korsan olarak faaliyet gösterdi. Jack Ward’a bunlardan birisiydi. Yoldaşları ile minik bir barka çaldı ve adını Gift koydular, Wight Adası’na yelken açtılar ve Violet isimli gemiyi ele geçirdiler.

Ward daha sonra Akdeniz’e açıldı. Violet ve Gift’le yoluna devam ederken İspanyol ve Hollanda gemilerine saldırarak bölgenin en fobilen korsanlarından birisi oldu. Ward’ın ünü Osmanlı İmparatorluğu’na kadar erişti.

OSMANLI HAYRANLIK DUYDU

Osmanlılar, Ward’ın cesaretine ve becerisine hayran kaldırlar ve onu düşmanlarına karşı potansiyel bir müttefik olarak benimsediler. Vefai ve hizmeti karşılığında ona koruma ve destek teklifi gönderdiler.

1605 yılında Ward, bir Osmanlı eyaleti ve korsanlar için sığınak olan Cezayir’e yelken açtı. Ganimetlerini satmayı ve tayfayı için daha fazla adam toplamayı umdu. Ancak yerel yetkililer tarafından güzel karşılanmadı ve bazı adamlarını hapsettiler. Bunun nedeni ise Cezayir’e birkaç ay önce başka bir İngiliz korsanı olan Richard Giffard’ın saldırmasıydı.

OSMANLI ÖNERİ GÖNDERDİ

Ward daha sonra Fas’a yelken açtı, burada diğer İngiliz ve Hollandalı korsanlarla bir araya geldi. Ayrıca Osmanlı bayrağı altında faaliyet gösteren korsanlarla da karşılaştı. Bu korsanlar Hristiyanlıktan dönmüş Müslümanlardı. Korsanlar Ward’a Müslüman olmanın ve Osmanlı sultanına hizmet etmenin faydalarını anlattılar.

TUNUS ONA AİT OLACAKTI

Teklif Ward’ın ilgisini çekti ama inancı ve kimliğini terk etmeye hazır değildi. Bir başka  Osmanlı vilayeti ve önemli bir korsanlık merkezi Tunus’a yelken açtı. Orada Tunus valisi ve Osmanlı donanması komutanı Kara Osman Dey ile görüştü. Kara Osman Dey, Ward’a “Müslüman olur ve Osmanlı tebbası haline gelirse, ona Tunus’un ana limanı La Goulette yakınlarında büyük bir toprak verilecek. Ayrıca gemilerini ve adamlarını elinde tutmasına ve Osmanlı bayrağı altında bağımsız bir korsan olarak faaliyet gösterilmesine izin verilecek” dendi.

TAYFAI DİN DEĞİŞTİRMESİNİ GÜZEL KARŞILAMADI

Ward, bu teklifi kabul etti ve 1606’da Müslüman oldu. Adını Yusuf Reis olarak değiştirdi ve yeni bir görünüm ile yaşam stili belirledi. Ward’ın din değiştirmesi tayfayı tarafından güzel karşılanmadı. Adamlarının çoğu onu terk edip İngiltere’ye geri döndü. Ancak Ward pişmanlık dinlemedi ve Tunus’ta bir ev ve yeni bir emel bulduğunu hissetti, ayrıca  İngiltere’ye karşı çok daha fazla efor ve prestij sahibi olduğunu biliyordu ve öyle de oldu. 

Kaynak: History Extra