Baba tarafından katledilen bir aile ve rahatsız edici teoriler

Lawson Ailesi, olağan bir biçimde yaşamlarını sürdüren bir aileydi; en azından öyle görünüyorlardı.  Charles ve Fannie Lawson’un yedi çocuğu vardı. Güney Carolina’da yaşayan ailenin çocukları sırası ile şöyleydi; Marie 17, Arthur 16, Carrie 12, Maybell 7, James 4, Raymond 2 ve en ufağı dört aylık Mary Lou idi.

Yedi çocukla ve yalnızca çiftlik hayatıyla uyumunu sağlayan aile genelde parasal problemler yaşıyordu. Ancak Noel zamanı geldiğinde Charles başka bir deyişle ailenin babası, aşırıca para tüketmeye karar vermişti. Belki de bu sonradan yaşanacaklar için bir işaretti.

25 Aralık 1929 günü; sıradan bir Noel günü gibi başladı. 17 yaşındaki Marie, pasta yapmak ve ailesini bir tatil ikramıyla afallatmak için erkenden kalktı. Günün ilerleyen saatlerinde ailenin sevinci yerindeydi hatta çocuklar bir ara yakın yaşadıkları amca ve teyzelerini ziyaret etti. 

Ancak sonra aile tarihini değiştiren bir şey oldu. Sanki bir düğmeye basılmış gibi, Charles sevgi dolu ve özverili bir babadan manik bir katile dönüştü. Charles, tütün deposuna yöneldi ve 12 kalibrelik av tüfeğini aldı. Akraba ziyaretinden yeni dönen iki kızını anında öldürdü ve bedenlerini depoya taşıdı.

Resimde Lawson Ailesi’nin yaşadığı ev görülüyor.

Hiç düşünmeden ve kararsız etmeden çiftlik evine geri döndü ve karısı Fannie’yi durgunlukla vurarak öldürdü. Marie silah sesini dinler dinlemez fobi içinde çığlık attı ve bu, onu sıradaki kurban yaptı. En minik iki çocuk, James ve Raymond kaçmaya çalıştı. 

Kaçıp saklansalar da onları gözü dönmüş babalarından hiçbir şey kurtaramayacaktı. Charles sonunda iki oğlunu buldu ve onları da öldürerek ivmesini sürdürdü. Ardından dört aylık bebeğini de vurarak öldürdü. Ailede tek canlı vazgeçtiği çocuğu o sırada mermi almak için yolladığı 16 yaşındaki Arthur’du. Çocuk, her yıl Noel’de babasıyla tavşan avına çıkıyordu bu surattan babasını hiç denetlemeden mermi almak için evden bölmüştü. 

Başka bir neden olarak da Arthur, güçlü bir genç adamdı. Yaşananlar sırasında babasını durdurabilecek tek şahıs Arthur’du ve babası tarafından suskunca evden uzaklaştırılmıştı. Bu minik bilgi, sonradan yaşanan her şeyin reelinde bir tasarı olduğu düşüncesini kuvvetlendiriyor. Ancak o anda bunu kimse fark etmemişti zira tavşan avı her yıl yapılıyordu.

Daha kötüsü, çevrede yaşayanlar dinledikleri silah seslerinin ananesel bir tavşan avı olduğunu düşünüyordu bu surattan kimse başka bir şeyden şüphelenmemişti. Ancak bu sefer tavşan avı değil, insan avı vardı; seslerin asılda ne olduğunu bildiklerinde hepsi korkuya düşmüştü. 

Tam ailesini katleden Charles, en sonunda ormana doğru yönlendi ve burada kendini de öldürdü. 

Yaşanan tüm bu büyümeler herkesi aynı suale yönlendirdi; neden? Çiftlikte gezen kuramlarından bir tanesi şöyleydi; Charles, çiftlik işleriyle uğraşırken başına sağlam bir darbe almıştı ama o anda kimse vaziyete dikkatle bakmamıştı. Mümkün bir beyin zararı böyle manik bir cinnete neden olabilir miydi? 

İkinci kuram ise daha vahimdi. Charles’a karşı yapılan bazı ürkütücü ve rahatsız edici yargılamalar vardı. Rivayetlere göre; Charles, en büyük kızı Marie ile ensest bir ilişki içindeydi. Bu iddia, 1990’da yayınlanan “Beyaz Noel, Kanlı Noel” kitabında öne sürüldü. Yazara bu bilgi, Charles’ın yeğeni olan Stella Lawson’dan gelmişti. 

Resimde Charles’ın silahını almak için gittiği tütün depoyu görülüyor.

Bu oldukça rahatsız edici kuramın Stella’nın söylemi dışında bir delili yoktu ancak kitabın yazarı ikinci bir kitap daha yayınladı ve bu defa kuramı desteklemek için başka bir delil öne sürdü.

17 yaşındaki Marie’nin iyi dostlarından biri olan Ella May, aile gizemini cinayetlerden yalnızca birkaç hafta evvel bildiğini itiraf etti. Marie umutsuzca bir dosta lüzum dinlemiş ve ona güvenmişti. Söylediği şey Ella May’i korkuya düşürdü. Marie, dostuna babasının çocuğuna hamile olduğunu itiraf etti. Bu vahim ve rahatsız edici detay, polisin Charles Lawson’ın cesedini bulduğundaki haliyle tamlık sağlıyor gibiydi.

Lawson Ailesi’nin kabri görülüyor.

Polisi, Charles’ın ormandaki cesedine götüren şey bildirilen silah sesiydi. Ancak oraya vardıklarında gördükleri karşısında şok oldular. Bedeninin çevresinde, yaşamına son vermeden evvel ileri geri yürüdüğünü gösteren ayak izleri vardı. Herkesi öldürmek mevzusunda bu kadar istekli olan bu adam kendi yaşamına kıyarken kararsız mı etmişti?  Kabahatlilik onu harcıyor muydu?

Charles’ın cebinde iki anekdot bulundu. Anekdotlar anlamsız ve kısa tümcelerden oluşuyordu, şöyle diyordu; Belalara neden olabilir. Yargılanacak kimse yok ama…

Bu anlamsız anekdotlar bize cinayete dair bir fikir vermiyor. Cinayetlerle alakalı tüm kuramların hepsi birer fikir olarak kaldı. Netice olarak Charles’ın bu cinayetleri neden işlediğini hiçbir zaman öğrenemeyeceğiz. 

Bu büyük faciadan sonra Arthur, yaşamaya devam etti ama tuhaf bir biçimde efkâr onun peşini vazgeçmedi. Henüz 32 yaşında, evli ve dört çocuk babasıyken geçirdiği bir kazada yaşamını kaybetti.

Kaynak: History By Day