8 aylıkken 17 Ağustos’u, 24 yaşında ise Kahramanmaraş zelzelelerini yaşadıHenüz 8 aylıkken 17 Ağustos 1999 zelzelesini yaşayan hoca Mert Onar 24, merkez üssü Kahramanmaraş olan 7.7 ve 7.6 büyüklüğündeki iki büyük zelzeleye de Hatay İskenderun’da tutuldu. Zelzele yaşanmadan birkaç saat evvel Kocaeli’den Hatay’a gittiğini söyleyen Onar, “Ben bir hevesle Hatay’a geri döndüm. Ertesi günü işim var, talebelerimi göreceğim, tekerrür mektepte eğitime başlıyoruz diye keyifliydim. Gece saat 03.45 sıralarında İskenderun Otogarı’na inebildim. Sonrasında bir taksi yakalayıp eve gittim. Eve gidip üzerimi değiştirip yatağa kafamı koyduğum anda sallantıyı yaşadım” dedi.Merkez üssü Kahramanmaraş olan yüzyılın faciasına İskenderun’da İngilizce hocalığı yapan Kocaelili Mert Onar da tutuldu. Onar, ara tatili Kocaeli’de geçirip zelzelenin yaşandığı gece saat 03.45 sıralarında Hatay İskenderun’a gitti. 17 Ağustos 1999’daki zelzeleyi henüz 8 aylıkken yaşayan Onar, bir başka büyük afeti de İskenderun’da yaşadı. Evine gidip yatağa girdiği esnada zelzeleyi sezdiğini belirten Onar, panikle kendisini dışarıya attığını ve vahim manzaralarla karşılaştığını anlattı. Zelzele sonrası ilk olarak İskenderun’dan Adana’ya geçebilen Mert Onar, ardından ailesinin yanına Kocaeli’ye döndü.“Bir hevesle Hatay’a geri döndüm”17 Ağustos 1999 zelzelesini de yaşadığını ve ailesinin güç badireler atlattığını söyleyen Onar, “Gölcük zelzelesinde de hayattaydım fakat o zamanlar 8 aylıktım. Ailemin anlattığı kadarıyla bir sürü badireden sonra beni ve annemi Zonguldak’a göndermişler, fakat babamın işinden nedeniyle de sonra yine Kocaeli’ye dönmüşüz. Her iki zelzeleyi de yaşamış birisi olarak söyleyebileceğim tek şey; ulusun gerçekten desteğe gereksinimi var” dedi.“Artık bacaklarımı sezmemeye başladığımda vaziyeti kavradım”Zelzele yaşanmadan evvel Kocaeli’den Hatay’a gittiğini ifade eden Onar, “Ben bir hevesle Hatay’a geri döndüm. Ertesi günü işim var, talebelerimi göreceğim, tekerrür mektepte eğitime başlıyoruz diye keyifliydim. Gece saat 03.45 sıralarında İskenderun Otogarı’na inebildim. Sonrasında bir taksi yakalayıp eve gittim. Eve gidip üzerimi değiştirip yatağa kafamı koyduğum anda sallantıyı yaşadım. Birkaç aydır İskenderun’da minik minik sallanmalar vardı. Beni rahatsız etmiyordu, uykuma devam edebiliyordum. Ben de başta azıcıkçık sallanır sonra durur diye düşündüm. 2-3 saniye sonra sallantılar daha da çoğaldığında, dolaplar sallandığında, eşyalarım alt düşmeye başladığında ve artık bacaklarımı sezmemeye başladığımda vaziyeti kavradım. Bunların hepsi birkaç saniye içerisinde oldu. Ben hocam, zelzele tatbikatını yapan biriyim ama ben dahi usuma hiçbir şey gelmeden üzerimdeki tişörtle merdivenlerin yarısına kadar indim. Sonra soğuğu anımsadım, konutuma geri dönüp bir yağmurluk ve hazır bir çantayla birlikte dışarı çıktım. Kendimi dördüncü kattan, takribî 10-15 saniyede alta indirebildim” diye konuştu.“Ben hayattayken bir aile ağlıyorsa, hayatta olmayan insanların aileleri ne gidişattalar”Zelzele sonrası kendisinin ve çevredeki yurttaşların paniğe kapıldığını anlatan Onar, laflarına şöyle devam etti:
“O soğukta, o yağmurda herkesin fobi içerisinde olması insanı bir panik haline sokuyor. Yerel ulus çok kavrayışlı o mevzuda. Hemen bir ateş yaktılar, çevresinde bir araya gelip ısınmaya başladık. Herkes kendi binalarına bakıyor, herkes beğendiklerini aramaya çalışıyordu fakat kimse kimseye erişemiyordu, telefon hatları kapalıydı. Anayola çıkıp binaların olmadığını gördüm. Bende reelinde panik hali o zaman başladı. Binalar yola doğru devrilmiş ve gideceğimiz yer de yoktu. Binalar devrilmeye devam ettiği için herkes beni itip öteki yana doğru götürmeye çalışıyordu. Bir biçimde dostumun yanına doğru gitmeyi kafaya koydum, zira kimsem yoktu. O toz bulutunun, enkazların, haykırışların, annelerin, babaların, eşlerin, hayat birikimlerinin enkaz altında kalmalarını dinleyerek dostumun yanına vardım. Bu arada kendi aileme de erişebildim. Onlara zelzele olduğunu ama güvende olduğumu, korkmamalarını söyledim. Fakat ‘Keşke aramasaydım’ dediğim bir zaman da oldu, zira dolaysız ağlamaya başladılar. Ben hayattayken bir aile ağlıyorsa hayatta olmayan insanların aileleri ne gidişatta siz düşünebilirsiniz. Ben düşündükçe elim, ayağım titriyor. Gözümün önünde insan çıkardılar, çok coştum. Battaniyeye sarıp, avuntu ettiler. Natürel ki cenazeleri de çıkardılar, onları da gördüm. İçimiz kan ağladı.”“İçimde orada kalıp bir şeyler yapmak vardı ama ailemden dolayı döndüm”Ailesinin isteği üzerine Kocaeli’ye döndüğünü kaydolan Mert Onar, “Benim içimde kalıp bir şeyler yapmak vardı ama ailemden dolayı döndüm. Ailemin tek evladıyım. Kendimi riskte hissettim. Zati o gidişatta kendime dahi bakamıyordum. Bir biçimde otogara gidebildim. Tam seferler iptal olmuştu. Hayırsever bir aile servis kiralamış ve Adana’ya kadar gidecekti. Ona bilet alabildim, sonra Adana’ya gidebildim. Orada soğuk mu, geç gelmem mi, süratli olmam mı, ailemin duaları mı, verdiğimiz sadakalar mı beni hayatta yakaladı öğrenmiyorum. Şu an buradayım. Eğitime ara verildi. Haberlerini alıyorum, çocuklarım hala enkazın altında. Elimden gelebilecek her şeyi yapıyorum. Buradan su ambarları, tankerler istiyorlar. Tam dünya seferber oldu. Böyle acıların yaşanmaması gerekliydi ama yaşanıyor. Şu an ulus gerçekten yardımı görüyor. Dayanışma var. Zelzeleyi yaşamış bir insan olarak herkese çok teşekkür ederim. Dualara da çok lüzumumuz var. Dua edin, takviye edin, oturmayın, suskun kalmayın, bir şeyler yapın” biçiminde konuştu.“Şu anda dahi hareketsiz kaldığım zaman olduğum yerde sallanıyorum”İlk zelzelenin 9 saat sonrasında yaşanan 7.6’lık zelzelede nerede olduğunu dahi andırmadığını ifade eden Onar, “Benim tek anımsadığım durup durup sallandığımızdı. Şu anda dahi hareketsiz kaldığım zaman olduğum yerde sallanıyorum. Rakamını hiç öğrenmediğim kadar insan sallandığımızı, zelzele olduğunu söylüyordu. Biz mesela dostumla kol kola giriyorduk ancak öyle yürüyebiliyorduk. Zelzele olup bittikten sonra dahi başımız dönüyordu, güç yürüyorduk. Zati yollar kırılmıştı, kaldırımdan gidiyorduk. Bir yandan binalara bakıyoruz, üstümüze çökecek mi diye kaygı dinliyoruz. Başka Bir Deyişle yaşadıysam dahi andıramıyorum. Hafıza yok orada” dedi.