Güneş sistemimizdeki sekiz gezegen bir hayli istikametten değişiklik gösterir; ebatları, Güneş’e olan uzaklıkları gibi. Hatta kimileri miniktir ve kayalıklardan oluşur, kimileri ise büyüktür ve gazlı olarak öğrenilir. Ancak bir ortak noktaları var; hepsi çok hoş ve yuvarlak.
Gezegenler, uzaydaki materyallerin bir araya gelmesiyle oluşur. Yeteri kadar gelişen gezegen kendine ait bir kütle çekimine sahip olur. Bununla birlikte, yeteri olgunluğa eriştiğinde yörüngesinde döndüğü yıldızın çevresini arınmaya başlar; kütle çekimini uzaydaki tortuları tutmak için kullanır.
Bir gezegenin kütle çekimi, tüm gezegene denk olarak ayrılır. Çekim eforu, bir bisiklet tekerleğinin jant telleri gibi merkezden kenarlara doğru ayrılır. Bu baskı, gezegenin üç ebatlı bir küre biçimini almasını sağlar.
Muhtemel olmamasına karşın, bazı bilim insanları kübik bir gezegenin nasıl olacağını merak etti. Gezegenin kayalık kısmının bir biçimde küp biçimini gözeteceğini varsayarsak, hava ve su böyle bir özelliğe sahip olmayacaktı ve biçimlerini koruyamayacaktı.
Başka Bir Deyişle şayet gezegenler kare veya dikdörtgen olsaydı; hava ve su, gezegenin kenarlarında birikecekti. Hayat, küp kenarları ve köşeleri geçilmez dev dağlar olan merkezi göllerin kıyılarıyla hudutlu olacaktı.
Kaynak: Spaceplace, Britannica