Malum, sosyal medya çıktığından beri hepimiz her mevzuda uzman olduk. Her mevzuda kesinlikle bir fikrimiz var. Hem de çok eminiz ve mevzunun profesyonel uzmanlarına da güvenmiyoruz. Bu cins mevzuların en yaygın misali “internet tıpçılarıdır”. İnternetten arka arkaya iki yazı okuyan endokrinolog kesilir, diyabete reçete yazar. Başka Bir Deyişle hekimlerin en “sopalık” dediği tipler… İstanbul’daki alçak hücumdan sonra da hepimiz terör uzmanlığımızı konuşturduk. “Kadın sıradan bir PKK’lıya benzemiyor”. Reel yaşamda kaç PKK’lı ile görüştün “Taksim’de o giysiyle oturmak dikkat toplamaz mı?” Taksim’de kamuflaj pantolonlu kaç genç kadın olduğunu öğreniyor musun? Natürel açılımının Trinitrotoluen olduğunu dahi öğrenmediğimiz TNT ve öbür bilumum patlayıcılar mevzusunda da uzmanız. 1 kilogram TNT’nin bu kadar kuvvetlendirilebilmesi için nasıl bir laboratuvar çalışması gerektiği mevzusunda bir fikrimiz olmamasına karşın o mevzuda da ahkâm kesiyoruz. Başka Bir Deyişle alayımız uzman istihbaratçıların “sopalık” dedikleri tiplere dönüştük. Klişelerimiz de var: “Kime yarıyorsa o yapmıştır” Hitler de bir Yahudi devleti kurulmasına yol açtı, demek ki o da Yahudi arkadaşı. Natürel yorumların en tiksindiricisi de, hükümetin tercih kazanmak için devlet müesseselerini kullanarak bunu yaptırdığı… Bu kadar beyinsizliğe bizi hiç beğenmemekle patentli yabancı medyada dahi tesadüfmezsiniz. Mesela Alman Süddeutsche Zeitung “…Türkler yaz aylarında meclislerini ve cumhurbaşkanlarını seçecekler. Her türlü politik şiddet güvensizliğe yol açar.” yazmış. İsrail Haaretz “İstanbul’daki Patlama Erdoğan’ın Politik Konumunu ve Popülaritesini Tehdit Ediyor” diye başlık atmış. İtalyan Internazionale “Pazar günkü hamle her şartta Pandemiden sonra yine başlayan turizm açısından ülkenin prestijine ve Erdoğan’ın pozisyonuna sert bir darbe” yorumunda bulunmuş. Sağduyu sahibi hiç kimse, Türkiye’yi beğenmese dahi böyle bir manasızlığa düşmüyor. Bizim muayenehane muhalefet hariç… Güya 2015 genel tercihlerini Haziran’da “kaybeden” iktidar Tercihten birinci parti olarak çıkar ve %40.9 rey alır, tercihte CHP de büyük miktarda rey ve Meclis’te sandalye kaybeder teröre çanak yakalamış, tercihleri yineletmiş ve kazanmıştır. Oysa Suruç ve Ceylanpınar saldırganlarının bir emeli vardı, çözüm sürecini sona erdirmek. Türkiye büyük bir fırsat kaçırdı ve farkındaysanız o tarihten sonra da ekonomik meseleler barizleşmeye başladı. Nitekim bugünkü tablonun tohumları daha o zamanlarda atılmaya başlanmıştı ve hiçbir iktidara da yarama olasılığı yoktu. Nitekim yabancı medyada “neticesinin de ülke turizmini bombalamak ve iktidarın en çok gereksinim dinlediği döviz girdisini baltalamak olacağı” ifade ediliyor. En kuşkucusu; “bu vakanın Türkiye’nin Suriye’deki harekâtlarını/nüfuzunu artıracağı” yorumu ile kanaat etiyor. Hamle ile alakalı politik olmayan yorumlar yaparak bir uzman da ben kesilmeyeceğim. Anımsatmak istediğim şu: Her şeyden evvel istihbarat ünitelerimiz uzun seneler bu cins terör hadiseleri ile gayret etmiş dünya çapında deneyimli uzmanlardan oluşuyor. Ayrıca devam et olan bir soruşturmada istihbaratın bildiği ancak zanlıların haberi olmasın diye kamudan gizlemek zorunda oldukları pek çok bilgi vardır. Dolayısı ile onlardan daha çok şey bildiğimizi iddia etmekle komik oluyoruz. Benim, vesayetin kaldırıldığı günlerden beri zati ne kadar tesirli ve süratli çalıştığını gördüğümüz istihbaratımıza güvenim ebedî. Öte yandan teröristlerde de seçenek ebedî. Son10 senede Amerika Birleşik Devletleri Suriye’de öyle suni teşkilatlar buluş etti ki, artık kim kimdir belli değil. Bir bakıyorsunuz 20-30 bin teröristiyle DAEŞ diye bir teşkilat oluşmuş, Irak ve Suriye’de geniş alanlar ele geçirip kırımlar tertip ediyor, sonra bir bakıyorsunuz PYD diye bir başka teşkilat güya onu birkaç ayda silmiş süpürmüş. Ve Amerika Birleşik Devletleri’nin tırları sağ olsun, hiçbiri de hiçbir zaman en hafifinden en ağırına silah veya cephane kasveti sürüklemiyor. Başka Bir Deyişle istihbaratın işinin bu kadar güç olduğu yerde siz isterseniz fazla da bilgiçlik taslamayın… Son olarak daha evvel de belirttiğim bir şeyi anımsatmak isterim. Bir terör vakayı muhakkak bir bireyi hedef alırsa, başka bir deyişle bir suikast ise arkadaki saikleri kavramak kolay olabilir. Veya güvenlik güçlerini hedef almışsa zati belli ki bizimle “savaşmaktadır” Ancak, bir hücumda hamle yapanın dahi tanımadığı, öğrenmediği, sıradan ve çok rakamda insanın can vermesi hedefleniyorsa işte orada bomba hakikat medyada patlar. Zira hiç dinlenmeyecek olsa ismi bilinmez onlarca bireyi katletmenin hiçbir anlamı yoktur. Başka Bir Deyişle bomba medyada yarattığı infial ile bir çarpana erişerek patlar. Onun için hepimizin olabildiğince mesul davranmasında verim var.