UMURSAMAMA ETMEK
Umursamama, bir şeye gerektiği gibi bakamama olarak belirlenir ve bu duygusal olarak istismarcı bir ebeveynin ana işaretlerinden biridir. Umursamama; ister duygusal gereksinimler, ister fiziksel gereksinimler olsun çocuğu görmezden gelmek ve ebeveyn rolü üstlenmemekle ortaya çıkar.
KARŞILAŞTIRMA YAPMAK
Çocuklarını sıklıkla kardeşleriyle, yaşıtlarıyla ve hatta kendileriyle karşılaştıran ebeveynler çocuklarına basitçe hasar verebilir. Bu tutuma sahip anne babalar, genelde çocuklarına şöyle tümceler kurar: Neden kardeşin gibi olamıyorsun? Ben senin yaşındayken konuttan asla böyle çıkmazdım.
MEBLAĞSIZ DAVRANIŞLAR
Duygusal olarak istismarcı ebeveynlerin en büyük işaretlerinden biri de meblağsız tavırlarıdır. Ebeveyn, o anki ruh haline göre davranır; iyi bir ruh halindeyken çocuğa iyi davranır ancak işler azıcık karıştığında asabiyet ve saldırma hali geri döner. Bu gidişat, çocuğun kendi evinde güvende sezmemesini ve aralıksız diken üstünde oturmasına neden olur.
LAFLI TACİZ
Bu belki de istismarın en net olan biçimidir. Anne babanın, çocuğuna haykırması, şahsiyetini ufak düşürmesi ve bunu acımasızca sürdürmesi besbelli bir istismar biçimidir.
ARALIKSIZ TENKİT ETMEK VE YARGILAMAK
Bir ebeveynin çocuğunu aralıksız tenkit etmesi, yargılaması ve asla kendi mesullüğünü üstüne almaması duygusal istismara girer. Bu, ebeveynlerin kurbanı oynaması, her şeyin her zaman çocuğun yanılgısı olduğunu söylemesi ve genellikle eylemlerinin mesullüğünden kaçması gibi görünebilir.
Kaynak: Mind Body Green